Meter un can na casa: azar ou Test de Carácter-Consultorio

No directo de hoxe Mércores, María Sabell explicaranos as ventaxas que ten realizar un Test de carácter antes de meter un can na casa. Recordamos que tamén será consultorio donde podedes resolver tódalas vosas dúbidas.

Será ás 18:00hrs.

Para asitir preme no seguinte enlace:

https://m.facebook.com/events/s/meter-un-perro-en-casa-azar-o-/725542037985540/

 

 

Aumentou a agresividade? Volver a quedar na casa solo

Mañá mércores ás 18:00 hrs teremos un novo directo e Consultorio Canino.

María Sabell falará da agresividade e dos cambios que se poden dar nesta nova etapa volver a saír da casa.

Tamén responderá a tódalas vosas preguntas.

Para asistir, preme no seguinte enlace:

https://m.facebook.com/events/s/consultorio-aumento-la-agresiv/230403765055582/

 

Por qué “funciona” , no confinamento, ensinarlle cousas?

O próximo mércores 29 de abril ás 18:00 hrs terá lugar outro directo no Facebook:

“Por qué ‘funciona’, no confinamento, ensinarlle cousas?

María Sabell falará dos beneficios de aprenderlle cousas aos cans e respostará as preguntas que lle plantexedes.

Este é o enlace que debedes premer para asistir: https://m.facebook.com/events/s/respostas-para-o-confinamiento/450613669095129/

 

Qué pasa se os cans comen carne crúa?

 

Nada, excepto que lles pasa a fame do día.

Os cánidos son biolóxicamente, zoolóxicamente carnívoros.

Os cans levan 40.000 anos, ou máis, cos humanos, aproveitámonos da súa capacidade cazadora para comer carne e eles comezaron a comer hidratos de carbono cando non había outra cousa mellor.

A domesticación supuxo para o canis lupus cambios físicos. O primeiro para consideralos canis familiaris, nas excavacións realizadas, é a aparición da enfermidade periodontal nas mandíbulas, consecuencia de alimentar a un carnívoro con hidratos de carbono.

Os cans son carnívoros, e se comen carne están máis sans, física e emocionalmente (a alimenteación é un dato importante que hai que manexar para facer unha terapia de modificación de conduta).

Entón, de onde sae esta lenda de que se os cans comen carne sen cociñar se “botan á xente”?

Descoñecemento de como funcionan os cans, e de como se transmiten as enfermidades.

A orixe deste tipo de mitos ten dúas compoñentes:

• A xente tende a considerar que non comete erros no manexo dos cans: se algo non vai ben a culpa é do can, non da persoa.
• O descoñecemento do proceso de transmisión da rabia, como principal enfermidade transmitida polos cans e mortal ata fai ben pouco.

O noso país é un bo caldo de cultivo de mitos, e este é un máis. Ademáis moi extendido porque unha das nosas características culturais e o seu pouco uso tradicional, estando extendida a costume de ter os cans á cadea para “dar a xente”, os cans fora da vivenda, a pouca convivencia e o pouco coñecemento.

Buscar explicacións do tipo de considerar o consumo de carne crúa como potencial incremento da agresividade tamén se relaciona co feito antropolóxico de que os humanos non somos carnívoros, motivo polo cal rexeitamos a proteína animal crúa, o sangue e as vísceras, as cales non son agradables á vista nin ao olfato dos humanos.

A carne crúa por tanto asóciase ao que os animais non carnívoros , os humanos, consideramos negativo: son agresivos, matan.

Podo darlle ao meu can carne sen cocinar?

Si, un can alimentado con carne, que teña grasa e algo de óso para roer, estará perfectamente ben, terá un pelo brillante, moita enerxía, estará máis tranquilo…

Alimentalo con carne crúa non vai ter ningunha conscuencia negativa, non se vai volver máis agresivo, nen cousa parecida.

Dende logo, se aparece algún problema de agresividade, non vai ter como explicación a alimentación a base de carne sen cociñar.

MARÍA SABELL

ESPECIALISTA EN CONDUCTA ANIMAL

Un can non é a súa raza, é o carácter do individuo.

A euxenesia da época victoriana fíxonos crer que unha raza seleccionada daba individuos iguais.

Hoxe en día sabemos máis de epixenética e filoxenética que naqueles tempos.

Porqué os cans de calquera raza non son todos iguais?

Porque a xenética non son matemáticas.

Unha parte determinante da filoxenética ten que ver coas estratexias de supervivencia de cada especie.

A estratexia de supervivencia dos cánidos é a cohexión da manada, a lealdade á familia por riba de todo.

A interacción social dos cánidos determina que haxa individuos que ocupen distintos roles dentro da estrutura familiar.

Teñen que nacer individuos con características diferentes para ocupar os distintos roles. Isto é que pode haber poucas diferencias físicas, pero moitas conductuais.

A xenética dos cans ten como principal característica a de fixarse a eles en só 7 xeracións, isto da moitas variabilidades de aspectos físicos; e, dende os anos 70 do pasado século, coa popularización dos concursos de obediencia e probas de traballo, extendéronse na crianza, patoloxías conductuais beneficiosas para a consecución dos obxetivos das probas e concursos, pero isto tivo consecuencias moi negativas, sobre todo nas razas máis popularizadas.

A suma destes criterios de selección e crianza é o que temos hoxe en día.

Cómo sabemos se o canciño que queremos levar á casa está física e condutualmente sano? Un test de carácter é un repaso á súa xenética.

Coñecer as características de determinada liña xenética dentro de cada raza, fai que afinemos dentro da nosa elección: hai liñas de beleza, de traballo, mixtas, é necesario coñecer que taras e patoloxías transmite cada unha.

Cada individuo é diferente, se queremos saber cales van ser os seus parámetros condutuais só hai un xeito de sabelo: un test de carácter.

Ese cadeliño de dobermann será bo Defensor da casa? ou pola contra deixará entrar a calquera.

Dende as 9 semanas de vida do can pódese facer un test de carácter con resultados fiables para coñecer tendencias de carácter e descartar as patoloxías condutuais máis comúns e detectable en idade temperá.

Os test de carácter consisten en comprobar a resposta do can ante determinados estímulos nun tempo.

Están pensados e son axeitados segundo idades e as características que queremos coñecer e medir.

Non hai límite de idade para facelos.

Este é o único sistema de garantir como vai ser o can que queremos meter na casa.

Non todos os cans retriever son bos cans de familia, non todos os cans de pastor alemán poden defender a casa, cada individuo ten as súas cualidades, hai que ter información sobre o individuo antes de que decidamos que vai a formar parte da nosa familia.

Así saberemos como vai aprender, que podemos esperar del e non se lle pedirá o que non pode dar.

María Sabell Sierra

Especialista en conducta animal.